Een torenhoge populier treurt desolaat langs de kant van de gracht.
Een zwart paard begraast zijn weide.
Twee witte zwanen kruisen zijn pad.
Op het ritme van hun waggelende gang, besteden ze geen aandacht aan hem.
Terwijl de regen dretst over het vage landschap.
In de bomen en hagen is nog geen leven te bespeuren.
Toch oefent een jonge merel zijn gorgelend voorjaarslied.
Iedereen wacht de eerste zonnestralen, als signaal voor de start,
als het feest eenmaal zal beginnen...
Walter Stroef
Walter Stroef
Terug zo mooi verwoord, prachtig gedicht . Patsy
BeantwoordenVerwijderenIets zinnigs neer te pennen, dat onze lezers boeit, is onze eerste betrachting.Spoedig volgt nu een nieuwe tekst, hopelijk zal deze ook uw belangstelling wekken, Patsy en alle andere belangstellenden, waarvoor onze warme dank! Groetjes van Walter.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor al het mooie in woord EN beeld!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk wakkert het vuur nóg meer aan om iets dergelijk moois te kunnen creëren...Groetjes Christoph!
Christoph,de reactie van u, en andere lezers, is soms echt poëtisch mooi. Daarvoor danken wij u,op onze beurt. Laat ons hopen dat we u kunnen blijven boeien, daarvoor zullen we ons zeker blijven inzetten. Vele groetjes van Walter...
BeantwoordenVerwijderen