Afscheid van een moeder
Altijd hebben we verwacht, zoveel hebben we gehoopt,
het komt weer goed, het kan niet anders!...
Nog niet zo oud, nog niet zo ziek...
Nog zoveel moed, nog zoveel levenslust.
Zoveel goed doen, zoveel vrienden...
Zoveel reizen, zoveel ziekenzorg!...
Iedereen heeft haar nodig, bij iedereen is zij graag.
...Moeder sterft...
Ze had nog hoop, het komt weer goed, het kan niet anders...
Tot de laatste dag, het laatste ogenblik,
het laatste zijn, het laatste sterven,
het laatste warm gevoel van haar roerloze hand...
Haar ogen dicht, haar adem nog.
Stilletjes sterft zij, ieder dag opnieuw, ieder moment...
Zij is nog bij ons, zij voelt ons nog...
Wij hebben medelijden, doch tonen het niet,
teveel verdriet zou haar nog meer kwetsen.
O Geest, die nog bij ons moeder zijt,
wees niet te hard, houdt haar niet langer in uw ruwe macht!...
Uw doel is toch uw schuilplaats te verlaten.
Het lichaam dient voor U tot niets.
U voelt geen angst, voor U wacht het eeuwig zijn.
Haar lichaam blijft bij ons tot stof.
De Geest, o Verhevenheid, o Grootheid, wil terug
naar zijn oorsprong, waar alle leven eens begon.
Ergens is een Bron, waar God op ons wacht, in een sfeer van eeuwigheid,
waar alleen de warme gloed van het Licht ons zal verblijden.
Want, ontdaan van alle pijn, van alle smart,
van alle aards verdriet, zullen we U aanschouwen Heer,
in Uw Pracht, in Uw Almacht.
Moeder, uw bedrijvigheid, uw bezorgdheid, uw goedhartig woord,
uw vriendelijke blik, uw gemoedelijke lach...
Moeder, we zullen u echt missen. Vaarwel...
Toon haar de Weg, o God, wees haar genadig...
Altijd hebben we verwacht, zoveel hebben we gehoopt,
het komt weer goed, het kan niet anders!...
Nog niet zo oud, nog niet zo ziek...
Nog zoveel moed, nog zoveel levenslust.
Zoveel goed doen, zoveel vrienden...
Zoveel reizen, zoveel ziekenzorg!...
Iedereen heeft haar nodig, bij iedereen is zij graag.
...Moeder sterft...
Ze had nog hoop, het komt weer goed, het kan niet anders...
Tot de laatste dag, het laatste ogenblik,
het laatste zijn, het laatste sterven,
het laatste warm gevoel van haar roerloze hand...
Haar ogen dicht, haar adem nog.
Stilletjes sterft zij, ieder dag opnieuw, ieder moment...
Zij is nog bij ons, zij voelt ons nog...
Wij hebben medelijden, doch tonen het niet,
teveel verdriet zou haar nog meer kwetsen.
O Geest, die nog bij ons moeder zijt,
wees niet te hard, houdt haar niet langer in uw ruwe macht!...
Uw doel is toch uw schuilplaats te verlaten.
Het lichaam dient voor U tot niets.
U voelt geen angst, voor U wacht het eeuwig zijn.
Haar lichaam blijft bij ons tot stof.
De Geest, o Verhevenheid, o Grootheid, wil terug
naar zijn oorsprong, waar alle leven eens begon.
Ergens is een Bron, waar God op ons wacht, in een sfeer van eeuwigheid,
waar alleen de warme gloed van het Licht ons zal verblijden.
Want, ontdaan van alle pijn, van alle smart,
van alle aards verdriet, zullen we U aanschouwen Heer,
in Uw Pracht, in Uw Almacht.
Moeder, uw bedrijvigheid, uw bezorgdheid, uw goedhartig woord,
uw vriendelijke blik, uw gemoedelijke lach...
Moeder, we zullen u echt missen. Vaarwel...
Toon haar de Weg, o God, wees haar genadig...
zo mooi geschreven krijg de tranen in mijn ogen !!! Saartje
BeantwoordenVerwijderenSaartje, woorden samenbrengen en uiteindelijk een zinnige tekst trachten neer te pennen, die bij de lezers iets teweegbrengt, is voor mij het doel van deze blog.Uw spontane reactie zet ons aan de ingeslagen weg verder te zetten en elkaar van ver te blijven steunen. Groetjes, Walter.
BeantwoordenVerwijderen