Yanga Arts

DE NADERENDE DATUM VAN 21.12.2012 Reeds geruime tijd had ik hierover iets willen schrijven. De Maya situeerden zich in grote delen van Midden-Amerika (ook nu nog in kleiner aantal). In hun samenleving was het telen van maïs zeer noodzakelijk. Het was hun belangrijkste voedsel, daarom was de bepaling en voorspelling van het weer van groot belang. Daardoor ontwikkelden zij stilaan een kalendersysteem. Zij konden zo de duur van het zonnejaar juister bepalen. De omlooptijd van de maan en van Venus, waren door hen nauwkeurig bekend. De Maya kenden ook een eigen schrift en waren daarmee de eersten in het pre-Columbiaans Amerika. Op heden is nog niet alles ontcijferd van deze schrifttekens. Alhoewel de kalendertekens reeds veel hebben prijsgegeven. Hieruit blijkt dat voor hun berekeningen zij een 20-tallig stelsel gebruikten dat met punten (voor de 1) en strepen voor de 5, dus zeer eenvoudig, werd weergegeven. De cijfers 1 tot 19 bestonden uit symbolen alsook de nul, die v

Lichtschildering van Marthe Verwijst http://marlan-info.org/2012/ 05/24/roos-van-licht/

Walter Stroef Met de snelheid van een flits, zie ik iemand, die niemand kent, die niemand ziet. Komt en gaat. Een andere dimensie. Je blik vervaagt. Ongrijpbaar, en stil, heb ik alleen het Licht... Tekst Walter Stroef

Walter Stroef De Jongste Dag wordt zelfs beschreven in de gregoriaanse gezangen, die eenvoudige maar prachtige liederen die de luisteraar door merg en been gaan en nog altijd in de katholieke kloosters worden gezongen. Een voorbeeld is het "Dies Irae" uit de dodenmis. "Dies irae, dies illa,  solvet saeclum in favilla,  teste David cum Sybilla,  quantus tremor est futurus,  quando Iudex est venturus,  cuncta stricte discussurus..." (Dag der wake, dag der zonden,  als het heelal zal ontbranden,  zoals David en de Sibille verkondigden,  welk een gruwel zal zich voltrekken,  als de Rechter komt met vragen,  om alle aantijgingen te beproeven...) 'Sibille' in de oudheid, is de benaming voor een vrouw, die bezield was door de Godheid Apollo, en die in extase profeteerde, dus voorspellingen deed.

Carrara-marmer Springstone Meegedreven met de tijd, Geruisloos, alles beweegt. Onmacht door zonde. Vergeten liefde. Smachten naar geluk, ondanks alle pijn. Rood is de nacht en woelig. Vergeten energie. Door het diepe dal, huiverend en alleen... Hier kan niets je helpen. Overvloed van tranen, als witte parels van verzet. De kracht om te leven, verstoord door diepe smart. Alleen de hoop op verlossing, beëindigt het stil verdriet... Het leven is zo broos. Zonder betekenis, nu... Alle aardse hulp, tevergeefs.  Laat me nog éénmaal,  het gevoel van je warme hand... Rood is het verdriet en grijs de nacht. Nieuwsgierig, waar iemand zolang heeft gewacht!...  Tekst en kunstwerken van   (Walter Stroef).......

Tekening van Jayson Villamor Tekening van Jayson Villamor

Foto's Walter Stroef           "UN PRINTEMPS SANS AMOUR            CE N'EST PAS DE PRINTEMPS.            UN MOIS DE MAI SANS LE SOLEIL            N'EST PAS UN MOIS DE MAI..."                           (d'une chanson française)                            HET VOORJAAR. Een blauwe reiger klapwiekt over de met paardenbloemen bezaaide weide. Met een sierlijke bocht zweeft hij naar de waterkant. Op zoek naar zijn eerste maal en een kleine prooi voor zijn vroege kroost, zijn toekomst en trots. We zijn hier te lande, waar de fiere kauw geduldig zoekt de schoorsteen van een oude boerderij met dorre takken te vullen. 't Is altijd hetzelfde liedje. Een open schouw nodigt uit tot het bouwen van zijn nest. Pech voor de leuvense stoof en de rookhinder. Wat hulp zou hij toch nog kunnen gebruiken om wat droge takken door elkaar te werpen in de smalle koker. De zwart gebrande zijwanden heeft hij reeds. Zijn zotte constructie ligt wirwar door elkaar. Zo is

Foto van Walter Stroef "ALLEEN ALS DE DEUR GESLOTEN IS EN GEEN TERUGTOCHT MEER MOGELIJK, ONTSTAAT EEN OPENING NAAR EEN ANDERE WERELD, EEN ONEINDIGE RIJKDOM VAN LICHT EN KLEUR."

Foto van Walter Stroef           Geboren worden, de weg naar de dood? Lieve kinderjaren, geborgenheid, warmte, tederheid. Belevenissen, fris en jong... Tweede Wereldoorlog, angst en wanorde. Geen weelde, geen overschot, uitzichtloos , zonder verweer. Eenvoud. Moeder, zo zorgzaam, door jong en oud geliefd. Tussen doornen en rozen, angst verdrijvend, opzoek naar innige vreugde, door tranen geblust. Alleen de kracht te overleven. Hunkerend naar liefde, en zonder trots, de goedheid vooraan. Onmogelijk knalt het vuur, van het eeuwig zwijgen, dat eens zou losbreken door opgekropte stilte en tranen stortend over het leven, dat hard was en toch mooi... Laat ons niet alleen, Vader! Als U de mens zo lief hebt, zo teder en ontvankelijk bent... Wij zijn niet zoals U. En verwachten zoveel troost voor de ellende, door ons niet gevraagd. Wachtend op steun en medelijden die hier onmogelijk komt. Je eigen weg, diepe dalen, te hoge hoogtes, van lijden en verdriet!...